Libertatia: γιατί συμμετέχω στη Φιλελεύθερη Συμμαχία

Είναι σχεδόν αυταπόδεικτο πως, ο εγχώριος φιλελευθερισμός την τελευταία δεκαπενταετία βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο. Σήμερα, μοιάζει πραγματικά να συνθλίβεται ανάμεσα στον α-πολιτικό συντηρητισμό του μεσαίου χώρου της Νέας Δημοκρατίας και στο πολιτικά αμήχανο και υπό ιδεολογική σύγχυση ΠΑΣΟΚ (για να μην αναφέρουμε εκείνες τις, γραφικές πλέον, δυνάμεις που εξακολουθούν να ξορκίζουν το φάντασμα του νεοφιλελευθερισμού).

Ο φιλελεύθερος λόγος δεν διαχέεται επαρκώς στην ελληνική πολιτική σκηνή, οι γραφίδες σπανίζουν, κάποτε κραταιές δεξαμενές σκέψης (think-tanks) εξαντλούνται σε κομματικές δημόσιες σχέσεις, ενώ για το χώρο των εκδόσεων ούτε λόγος να γίνεται. Συνακόλουθα, ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός ικανών στελεχών εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια να επιλέγει τον δρόμο της ιδιώτευσης ή της μεμονωμένης (και προς τούτο αναποτελεσματικής) προσχώρησης είτε στο ΠΑΣΟΚ που εγκατέλειψε το ανδρεοπαπανδρεϊκό παρελθόν του (χωρίς να το αντικαταστήσει πετυχημένα με κάτι άλλο) και στη ΝΔ που πρόσφατα το ανακάλυψε (με εκλογική τουλάχιστον επιτυχία).

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι φιλελεύθερες ιδέες αναπόφευκτα υπο-αντιπροσωπεύονται. Ωστόσο, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντα, ποτέ ίσως κατά το παρελθόν η ελληνική πολιτική ζωή δεν είχε περισσότερο ανάγκη από την παρουσία των φιλελεύθερων ιδεών, τη διαπάλη και την σύνθεσή τους με τις ιδέες μιας σύγχρονης Αριστεράς, την διαμόρφωση της οποίας επιθυμούμε και αναμένουμε. Την ίδια στιγμή που είναι καταθλιπτική η ιδεολογική ομοιομορφία και εκκωφαντική η απουσία νέων ιδεών και προτάσεων που θα θέσουν σε κίνηση ένα τελματωμένο και απονευρωμένο πολιτικό σύστημα καθώς και ένα απαθές εκλογικό σώμα. Την ίδια στιγμή που η επικρατούσα άποψη περί του «τέλους των ιδεολογιών» βρίσκει κατά παράδοξο (αλλά όχι ανεξήγητο) τρόπο συμμάχους στο ίδιο στρατόπεδο την ευρισκόμενη σε ιδεολογικό αδιέξοδο Αριστερά καθώς και την παραδοσιακά διανοητικά αδρανή (για να μην πούμε νεκρή) Δεξιά. Μαζί τους βρίσκονται και κάποιοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι που ανακάλυψαν εσχάτως τη γοητεία της συμπόρευσης με το κυρίαρχο ρεύμα και της απρόσκοπτης πολιτικής ανέλιξης.

Και είναι βέβαια προφανές πως, το μονότονο mantra των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων περί συναίνεσης, σύγκλισης στο κέντρο, μετριοπάθειας, δεν μπορεί να αποκρύψει τη γύμνια προτάσεων και την απουσία ολοκληρωμένου πολιτικού λόγου, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα πιεστικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Μίας οικονομίας τα διαρθρωτικά προβλήματα της οποίας δεν αντιμετωπίζονται με ασκήσεις «δημιουργικής λογιστικής» και «κοινωνικό διάλογο» που διαρκεί συνήθως μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Μιας κοινωνίας ξενοφοβικής και με ολοφάνερη, πλην όμως αδικαιολόγητη, έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης, που έχει ανάγει τον αντιαμερικανισμό σε ενοποιητικό μύθο, μίας κοινωνίας που ισορροπεί ανάμεσα σε έναν τυχοδιωκτικό ατομισμό και έναν οπισθοδρομικό κοινοτισμό και στερούμενης της αναγκαίας ατομικής υπευθυνότητας και οποιουδήποτε συλλογικού οράματος. Που συνδιαλέγεται με κραυγές και συνθήματα και συναγελάζεται στα τηλεοπτικά παράθυρα του επιθετικού λαϊκισμού και της μίζερης κενολογίας που υποκαθιστούν τα πολιτικά κόμματα στον ρόλο τους ως διαμεσολαβητές της πολιτικής συμμετοχής και ανα-παράγουν μια στρεβλή εικόνα της νεοελληνικής πραγματικότητας.

Από την πλευρά τους και κάτω από αυτές τις συνθήκες, όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν στη δύναμη των ιδεών και δεν επιτρέπουν στις πολιτικές φιλοδοξίες τους να υπερβούν τα όρια της ματαιοδοξίας, της εξουσιολαγνείας και των πολιτικών εκπτώσεων, είναι βέβαιο πως θα ανταποκριθούν στην πρόκληση των καιρών, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που τους αναλογεί και συμβάλλοντας στην άρθρωση ενός δυναμικού και ρηξικέλευθου φιλελεύθερου λόγου, που εμπνέεται από τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης και προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας.

Με βάση τα παραπάνω, η στοιχειώδης ιδεολογική εντιμότητα και η συνέπεια λόγων και έργων (μέτρο κάθε ηθικής στάσης), επέβαλε τη συμμετοχή μου στη πρωτοβουλία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Καλή μας επιτυχία!